पाउस

पाउस

सरसर सरसर वारा आला ,
भरभर भरभर चला घराला

तो राजबिंडा चालला रस्त्याला,
उडाला फेटा त्याचा
तोही पळाला ..
सरसर सरसर वारा आला….

गडगड गडगड विजा कडाडल्या
तो शूर सेनानी बालसेनेतला
अवचित कुशीत आईच्या शिरला
सरसर सरसर वारा आला….

टपटप टपटप पाउस आला,
नार ती एकटीच शृंगारलेली
भिजली गेली घराच्या आडोशयाला
सरसर सरसर वारा आला…

घनघन घनघन गारा बरसल्या ग्वाल सारे घरातील
आले अंगणात जमवू लागले मोती आभाळीचे
पोटी साठवले तयानी ते खडे
अन् आम्ही हे क्षण अमृताचे

सरसर सरसर वारा आला
गडगड गडगड विजा कडाडल्या
टपटप टपटप पाउस आला
घनघन घनघन गारा बरसल्या
की सरसर सरसर वारा आला .
भरभर भरभर चला घराला, चला घराला…

-Dhananjay

हे भगवंता

हे भगवंता

तुम्हास आमची आठवण झाली
आमच्यासाठी हाच हिरामोलाचा क्षण
आज आज खरच बदललाय पार
कोणाला वाटे ना वाटे पण येथेच बदलल हे सार
मनाच्या पार पोहचले सारे
नश्वर ईएश्वर सार काही येथल तुझ्या माझ्यातला
राम राहीम मासिह कोई दुजा नाही
स्टालिन तू सुध्दा त्याच अस्तित्व का नाकारून गेला
समजले आज मजलाही सर्वत्र चांगले व्हावे
हाच एक उद्देश भगवंत असो वा नसो
सर्वत्र चांगला हाच त्याचा ना आपला उद्देश आहे
खरच पार बदलतय आता सार.......

-Dhananjay

कान्हा

कान्हा

हळूहळू बघ रजनीनेही कात टाकली रे कात टाकली
लाल रंगाचा शालू नेसून
बघ ती नववधु आली
किलबिल किलबिल वाजंत्रीही वाजे
सूर कान्हाच्या बासुरीचे
दूरवर उमलती सहाश्ररश्मीसवे
किरणांचे सडे पानवेलीतून टाकत
आदित्यानेही डोंगरमागूणी त्याशी
डोकावून पहिले रे डोकावून पहिले
हळूहळू बघ ….
मंद पवनही त्याशी खेळे
मोरपीस ते सुंदर पीतांबर डोले
सवळ्या पाण्यात जणू भास्कराने
न्हाऊ घातले रे न्हाऊ घातले
-Dhananjay

26/11

26/11 आज एक वर्ष पूर्ण होतय
या सायंकाळी मुंबई शहरालाही स्वतःच मन हलक करावास वाटल...

26/11

तीन महलातूनी संचारला
थरार चार सैतानान्चा...
अन् समुद्रातील चक्रवाताचा,
आज
माझ्या अविरत गतिस चाप

आकाशात त्या राती शीतल चंद्राबारोबर
एक धगधगता गोळाही जागला (ताज हॉटेलच रात्रभर जळन)
जागली अनेक नाती गोती
बाबा दादा ताई अन्
छूटकिची नजर शोधणारी आई

शांत फक्त निजली
सुसाट गोळयांच्य़ा प्रहारात हरवलेली
काही थंड झालेली रक्ताची थारोळी

त्या माझ्या जखमा
आजही भळभळतायेत
आज जरी नाहीत लाल
पण आठवणी सार्‍याच ठिकाणी
आसवांत वाहतायेत

बापाच छत्र हरवलेली कालची सुमी
आज सैन्यात दाखल झाली
अश्रू जपून पापण्यांच्या कोपर्‍यात
आंगर घेऊन आज उभी राहीली

रहिमचा आज एक पाय लाकडी
तरी हास्य आणिक
किट्लीतला चहाही तैसाच गुलाबी

मर्त्य चढल जरी सरणावरी
पण ना हिरावू शकला हा तांडव
हिंमत माझी
हर एक आघताबरोबर
त्याच प्रखरतेने दिपवणारी
ही येथली शक्ती एकतेची

- धनंजय

गार्‍हाणे

एक स्री जीचा प्रियकर खूप सुंदर आहे
ऐश्या स्रीचे गार्‍हाणे


गार्‍हाणे


नको निघूस सखया ऐसा बाहेर
बघूनीया तुझा रुबाब
होतात सार्‍या मदनिका घायाळ

हे प्रिया या सखया सार्‍या चिडवती मजला
का चोरून त्या बघतात तुजला

सौद्या सौद्यातूनी हालतात पडदे
नाना कारने घरी अन्
सार्‍या रुपगर्वीता आज दारी

आज मी हे छेडता दारातल्या जाईशी
तीही दरवळली आर्त अंतरातूनी
मी पुसता वदली आगमन तयाचे तिच्या घरी

ही सांजही आज अधिकच रंगली
दिसता तव मुखप्रभा
लाजून अधिकच लाल झाली

दृष्ट लागेल माझीच तुजला
तीट करते सावळ्या तुजला

कोठे रे तुजला मी लपवू
करतील कपट हे सारे
लुभावन्या मजपासुनी तुजला

एकच आहे मम वेडी आशा
ऐशी प्रेमबंधात जखडेल
त्यातून मग माझे मरणच सोडवेल तुला

-धनंजय :-)

भगवंताचा लाडका

भगवंताचा लाडका

मनात मांडे रचतो तो कसला साधू
असा नसतो साधू जो मनाने अधू

साधू असतो नितळ पाण्यासारखा पारदर्शक
असतो तो सहस्ररश्मीसरखा
आनंदाच दान उधलणार्‍या त्या तेजाच्या साठ्यासारखा...

कधी तो चंद्र आकाशातला
भगवंतरूपी चांदण्याचा शिडकाव
मोहरूपी आंधरात करणारा..

तो बनतो कधी रौद्र अग्निसारखा
जगातले सत्व टिकवण्याकरिता उभ्या ठाकलेल्या
जमदग्नीसुतासारिखा

साधू नसतो कधी फक्त दाढी वाढवलेला भोंदू बाबा
तो असतो दुसर्‍याचे आसू पोसणारा
स्वतः दुख झेलून शेकडो संस्कारक्षम जीव बनविनारा
भगवंताचा लाडका

धनंजय :-)

ऊमाळे प्रेमाचे

ऊमाळे प्रेमाचे

या आकाशाच्या पदरात
किती साठवावे लावण्य तुझे
तरी फेकते अलगद कवडाशे
हे रूपाचे चांदणे तुझे
डोळ्यात तुझ्या झाकताना
उचंबळून येतात सागर प्रीतीचे
इंद्रधनूच्या छटाही अपुर्‍या पडता
वर्णन करताना रंग तुझ्या लोचनाचे
तू हासतेस तेव्हा वाटते
चांदणी वर्षाव व्हावा मजवरी
त्यावरील ओठांच्या या गुलाब पाकळ्या
कधी सांगतील ग सखे
मला उमाळे प्रेमाचे ग उमाळे प्रेमाचे
Dhananjay :-) (Something at d age of 16)

संगम

Venus , शूक्रतारा , Brightest one आणि त्यामुळेच सायंकाळी वा पहाटे देखील हा तुम्हास दिसू
शकतो… यावरच काही कल्पनांचे ईमले रचलेत….


संगम


शांत सुंदर पहाटकाळी
हसत होती बघ ती शुक्राची चांदणी
रे शुक्राची चांदणी

एक आगळी का होती तिच्या मुखावर
स्वयं प्रभेची झळाळी
एक एक करूनी परतू लागले
तारे सारे निजधामी
पण अजुनी का ती स्थिर अशी
का वाट पाहते तिच्या प्रियकराची
शांत सुंदर पहाटकाळी.....

हळूहळू पसरली
एक वाट लालिमेची
तीच असावी जणू त्यांची जागा भेटीची
तीही त्यात गुप्त झाली
त्या आदित्याच्या पाशी हो आदित्याच्या पाशी
शांत सुंदर पहाटकाळी….

असा सुंदर संगम झाला
या शांत स्थिरतेचा त्या तेजाशी

दोघेही बनूनी चमकू लागले सूर्यदेव या धरित्रिशी
ती शांत स्थिरता अचानक निखळलि
जेव्हा त्या तेजापासुनी
मग रजनीनेही गिळुनि टाकले त्याशी
रे मानवा बघ रे तेजाशी...... रे त्या तेजाशी

धनंजय :-)

बकूळ फूल

बकूळ फूल

तस तुझ नि माझे जुनेच नाते
तू शाळेत असताना
आमाच्या आंगणातील बकूळफुलानी ओंजळ भरताना
मी रूप तुझे डोळ्यात साठवत होतो

तस तुझे नि माझे जुनेच नाते
तु कॉलेजमध्ये गेल्यावर
तुझ्या केसात माळ्लेल्या गजर्‍याकडे बघत बसे
हिंमत झाली नाही म्हणून
त्यातून गळालेल्या बकूळफुलांवरच प्रेम करत असे

तस तुझ नि माझे जुनेच नाते
आपल्या पहिल्या भेटीत
मी हेच फूल तुला दिले होत
पण तू मात्र काटेरी देठ दाखवून
न विसरणार्‍या दुखी आठवणीसाठी सलत ठेवलस

तस तुझे नि माझे जुनेच नाते
तस तुझे नि माझे जुनेच नाते.....

धनंजय :-)

थाट भातुकलीचा

असाच एकदा चिमुकल्यांचा भातुकलीचा थाट बघितला अन् बरच काही आठवल

थाट भातुकलीचा !!

कल्लोळ वेल्हाळ मदमस्त गोपाळ
गलका बालकांचा हा घाट काल्याचा
हरि एक आहे मुरारी भातुकलीचा दाणा अमृतापरी

का उरी बाळगावे तत्वज्ञान
जणू कोरडेच पाषाण
बोबडे बोल नसे का पुरे ते आयुष्यास

आणला चिव चिव करूनी दाणा
पाणी, काडीक, अग्नी आणि संसार सारा
चिंची खाली मंडप मांडला, भात आता रांधून झाला
कस जमले चिमुकल्या डोळ्याना, इवल्या इवल्या हाताना

पंगत उठली गंमत संपली, सारी पाखर उडून गेली
एक सुंदर स्वप्न गबाडल

मन मात्र अजूनही स्मरत ते चींचेच गाण
विहीरीखालच्या आंब्याच्या आंबट कैर्‍या,सूर पारंब्या
तळ्यातल्या त्या मासोळी उड्या, उन्हाकाठी सतत उंडरण
आणि बरच काही सांगायाच राहून गेलेले
निपचीत अस मनाच्या काठी पहुडलेल...

-धनंजय :-)

निळी निळी शाई

निळी निळी शाई

निळी निळी शाई हात रंगवून जाई
अनेकदा बजावल हातच राखून बोलायच... लिहायच
तरीदेखील अखेरीस डाग मागे ठेऊन जाई

हळूवार शब्दाना रेखाटावा म्हटल
पण जमलच नाही
सार काही होतच इतक उत्कट
का होता भावनांच्या गर्दीचा कोंडमारा ?
काहीच सहन झला नाही तिजला

अवखळ अल्लड तिची निळाई रंगली
मेहेन्दीपरी तळहातावरी

हा प्रयत्न अपुरा
हातावर टिपण्या गेली मनातल्या व्यथा सार्‍या
दाटी एवढी झालिया शब्दांची ...
समरसले अवघे एकमेकांतुनी
आता ना उरले अस्तित्व कोणाचे
ना तुझे ना माझे ना हातावर उतरवलेल्या शब्दांचे

अवघा रंग एकचि झाला
निळ्या रंगात तुझ्याच हात माझा आज रंगला....

-धनंजय

Dream...

Dream beyond the boudaries of time


With time memories of mine will fade away
Like we were never together ever
Today you might think it’s a strange thought
But time loves a new lay, this is the only truth...

You are so nice to me
Many times I crossed the line
Still you carried my mistakes on your shoulders
But its time to part away from you

You may feel I am too harsh at times
Check out sentence once again
My feelings were always true
and will be forever...
Seasons will come & go…
Still you will be always fresh in my mind

I know at heart u can understand me.
You will be able to reason out
The pains behind every moment
When I tried to skip you

Distance is demand of time
But we will try to keep it so tender & beautiful
Even fingers of time will not be able to banish beauty of bond
That’s only the dream what we can have…

चुका

चुका

चुका कधी चुकत नसतात
त्या माणसात नसलेल्या देवत्वाची साद देतात

काही हलव्या असतात
तर काही आनंदीही चुका असतात

काही चुका साध्या
तर काही आयुष्यभराच्या

काही आपल्याच उणीवा
अन् काही दुसर्‍याच्या क्रूरता असतात

तरी शेवटी त्या चुकाच असतात ना...
एकसारख्या चुका पुनरावृत्तीच्या घटना नसतात
त्यानी ईतिहास होणच सोयीस्कर असत
माणसाने ईतिहासातून शिकणच योग्या असत

अखेर याच गोष्टी
तर माणसाला त्यात असलेल्या मानुसपणाची साद देतात
-Dhananjay

युगपुरुष

युगपुरुष

अजुन तर जगायचाय आहे तुला
पहिल्याच ठेसेला घाबरलास
कस चालायच असे हे
अजुन तर हे जग पाहायचाय तुला

दुसर्‍याच्या प्रेतावर
शेकनारीही लोक भेटतील तुला
दुसर्‍याच्या सुखासाठी
आयुष्य मिटवणारिही भेटतील तुला
अजुन तर .....

म्हणतात १०० वर्षांत एकच न्युटन येतो
आणि जग पार बदलवुन टाकतो
पण मीही म्हणेल तोही नाही सर्वस्रेष्ठ
कारण हजार वर्षात एकच गांधी येतो
व जगण्याची रीतच बदलवून जातो
अजुन तर.....

हिरा कशाला चाचपडतो कोळश्याच्या खाणीत
आधी स्वत:च जपणूक कर सदगुणांची
तरच एखादा कृष्ण जन्मेल तुझ्या पोटी
जो पूर्णत: मानवजातच बदलवुन टाकेल
व तोच युगपुरुष ठरेल...

Dhananjay

आई

आई

मनमंदरी मजपाशी आई तूच ग असते
तुज येता स्मृती शतपाझर हृदयातला
डोळ्यांतल्या सागराची ग सीमा ओलांडतोय ..आई ओलांडतोय

प्रत्येक क्षणी मजबरोबरी तूच ग असते
या मातीच्या देहास कारण तूच ग चित्तारले
जगाच्या रणंगणात मजला तूच समर्थपणे उभे केले

मनमंदरी मजपाशी ....

आई तूच ग माझे उपनिषद् नि वेद आहेस
स्वाभिमान निरहंकारीता सत्य परी वदावे
दया क्षमा शांती प्रेम हे आंगी बनावे
तूच तर मला माणूस होण्यास शिकवले

मनमंदरी मजपाशी ....

वाटते बाळ होऊनी तुझ्या कुशीत ग शिरावे
जगाच्या कोळाहलापासून दूर शांत पडावे
तुझी येता आठवण डोळेही आठवण डोळेही वाट करून देता त्या नीराशी

मनमंदरी मजपाशी ....

मग माझ्या शब्दासही ओलावा येतो
आणि या आंधार्‍या जीवनात फक्त
तुझा शांत मंद तारा ग दिसतो

मनमंदरी मजपाशी ....

Dhananjay

शेवटली भेट

(I know it's not best by me, still.....)

शेवटची भेट त्याची अन् तिची;
एका टेकडीपासली नेहमीची जागा अन् समोर विस्तीर्ण वनराई , खोलवर पसरलेली दरी
ती दोघ एकमेकांपाशी बसलेली..... कोणी काही बोलतही नाहीय अन् आता हुन्दका आवरतही नाहीय

शेवटली भेट

पश्चिमतटावरले रंग केसरी
ही पंखांच्या हालचलीची रांग
डोंगरापालीकडील गर्द हिरवळ
अन् तुझ्या माझ्यातली दरी मोजणारी खोली
या अखेरच्या एकत्रीत कतरवेळी ...

हा; ही एक भेट शेवटली अन्
कालचक्राची दाते थांबलेली
या क्षणीकतेवर कोरले सारे थेंब आजवर वेचलेले
काही मला गवसलेले अन् काही तू साठवलेले

आज या सांजेत कोणी बोललेच नाही
अधरांची थरथर अन् अश्रूंची फुले कोणी थांबवलीच नाही

अस्तित्व असे हे शून्याचे
वाटे भरभरून तुजला साठवावे
रोमारोमांतून साधावा हा प्रणय
तुझे तुपण पूर्ण कळावे ,
आजवर जे कधी ना समजले :)
हे गूढ आज जाताना तरी उलगडावे

ना समजो माझ्या मनाचा पीळ तुझला
तुझ्यातील खळबळ जाणवू दे मजला

नकोस देऊ मज कारणे
खरच नाही मागणार मी उत्तरेही
नाही दिसणार तुझ हा कृष्ण फिरोनी माघारी
स्पर्श शेवटला डोळ्याना जाणवू दे


आता ना बोलायचे काही
काय सांगू सखे संपलेच सारे,
आश्वथाम्याचे जीवन लाभले
आन् चिरंजीवी वेदना आमुच्याया भाळी ...

Dhananjay

Some Real Good Books & Links

THE UNDERCOVER ECONOMIST


20000 LEAGUES UNDER THE SEA


EVERYTHING YOU DESIRE


THE GOD DELUSION

गळालेले दशक

ती दोघे नहमी भेटायची , अविरत बड़बड़ायाची,
अचानक सार काही थाम्बल अन
आज दशकानंतरची त्यांची भेट.....त्याच नेहमीच्या जागी....

गळालेले दशक

जून ना झाली ती अज़ुन
तीच शांतता तीच्या शब्दांत
सरले जरी दशक मध्यांतरी
तरी नज़र तैशीच अज़ून त्या डोळ्यामधुन...

हास्याची तीच स्मीत लकेर,
शब्दही न बदलले ना
भावना त्यामागील;
एक केस पांढ़रा अन काही सुरकुत्या
बस ईतकच....
बाकी बदलली नाहीत अजुनही ती स्थळे
अन त्यामागची पाठमोरी पदराची हालचाल..

तेच अवखळ भाव
चंचल तैशीच रमणी
तीच हूरहुर आजही या भेटीची
अन तगमग वाट बघणा-या बुबुळान्ची

तैसाच वाहीला नीर्झर गप्पांचा
त्याच उत्कटतेत बुडले होते शब्द तीचे,
भांडनेही तेथेच अड़कली
एका आइस्क्रीमबरोबर आजही, ती विरघळली...

आजही मी बुडालो आकंठ
न राहीले भान मावळतीच्या दिनकराचे
अन सरलेल्या त्या दशकाचे......



Dhananjay

आरसपानी

आरसपानी

आरसपानी एक सौंदर्य
उभे झेलीत चान्दने माझ्या दारी

एक बट डोळ्यावरी
कुन्तल उड़ता वारयावरी
पदर पड़ता अचानक
चमकले चाँदणे
गौर चर्येवरी

अलगद उचलली पापनी
तीर सूटावेत लोचनातूनी
म्हनावी फकत एक नज़र
का आयुष्यभरावरच.... एक मरण

अधरांची ती हालचाल
येथे टूटतो जीव
ती कंठाची थरथर
अन येथे मनाला घरघर

नाज़ुक अशी चित्रासम
उभी का ...त्यपालिकड़लिस तू
आभास हा या सौंदर्याचा ,
का त्या सौंदर्य पाशापलिकडलेही
एक दिव्यत्व तू...

Dhananjay

वेडे मन

वेडे मन

का हे मन वेडे माझे
कोणापासून पळते
उमजत नाही त्यास
कल्लोळ भावनांचे
ना जाने कोनते कोडे
आज त्यापाशी घुटमलते

आकृतीही स्पष्ट नाही
हा साद नक्की कोणाचा
एक बट डोळ्यावरुनी
चेहरा सावलीत जणु ओळखीचा

दूरावत आहे छूमछूँम पैजनांची
मग मनास पड़तो पिळ
आठवनींच्या ओलाव्यावरुन
मन होते अधीर

ओठावरती थोपवला मी
सागर भावनांचा ...
निनादते तरी कंठात
अस्फुटतेची घुसमट
अन मग एकच वाट
ऩयनांतून उष्म तरंग

भिजावे आता पावसात स्वछन्द
न कळावे कोणा
कोणते थेम्ब ओघळति गालवरुन
नीर कोणते पावसाचे
अन कोणी टीपलेत दुखाचे अंतरंग

Dhananjay

Betrayal

Betrayal

Betrayal is the only word
I don’t wanted to hear
But its coming through each of ur expression
Movement of your body causes shivering through me
Its not bcoz I m so connected to u
& that’s for so many yrs…

The day u deserted me,
U never going to understand what happened to me
It seemed that my heart stopped breathing..

I m not going to ask u why u said like that
& abt the thoughts running through your mind ..

And what can I say,
I know its not u; it’s the time
Which is taking toll on every one
Ohh my darling including space of mine as well as urs

I never given thought over ur words,
But now they r speaking to me
When u decided to embrace that golden silence…
U are here almost in each breath of mine,
But I never felt beats of heart
Till the time u decided to depart..

U r not a habit ….
Which I might leave with the time
and here is the problem
It's again on the surface
which was like tip of iceberg
Untill the time u left me alone in woods
Its much more deeper under my skin
rather than what one can judge from smiling face of mine

Dhananjay

कृष्ण - गोरी

हे एका सुंदर चित्राचे वर्णन आहे,
रात्रीची वेळ,
मागे गोकुळ झोपलेले,यमुनेच्या लाटंकाठी भेट गोरीची एका निळसर आभेशी

कृष्ण - गोरी

सजना भेटीची लगबग
नको साज शृंगार गोरी
नको ते कंकन अन् कर्णफूल
नको पैंजण जागवी जे गोकुळ

हूरहुर आनवार अधीर् मन
तव स्पर्शाची आठवण
शहारले आज सारे तन

चालली गोरी
लयायला शृंगार चांदण्याचा देहावरी,
कशास हवे ते काजळ
असता लोचनात गर्द आभा रातीची,
लांबसडक बोटे ती फिरतील ना या बाहुवरती
मग कशास हवी ती कंकणे काचकडीची,
नको ती माळ मोतियाची
मिलनास जी अडसर वैरी,
गंध मोहवणारा असता तयाचा
कशास हवा गजरा जाईचा...

हलकेच दबकत टाकत तळवे
ओलांडंत सावळ्या रात्रीच्या सावल्या
गुजगोष्टी यमुनेच्या लाटांशी
किरकिर् आज रातकिड्यांची
अन् जुगलबंदी काजव्याची

दिसता तीरावर निळसर मुरारी...
थबकली तेथेच रांग पावलाची

क्षणभर चुकामूक डोळ्यांची
हालली पापनी साठवता ते रूप मनोहारी

थांबवले विश्वकर्त्याने चक्र गतीचे
टिपण्यास हे मिलन कृष्ण - गोरीचे......

Dhananjay

मिलन

मिलन

चेहरयामगून चेहरे हजार
तरी तीच जाणीव भिरभीरतेय
या गर्दीत शोधले मी तिजला
जरी डोळ्यांस जग तिजसाम भासते

चोरट्या नजरेत रूप जे भिणले
ते प्रेम मुर्त साकारले
कर्णमधुर व्यक्त अव्यक्त शब्द
आज समक्ष अवतरले

हे क्षण जायांचे...
आश्चर्य साठवून घेतले
अन् माझ्याच प्रतीबिंबाचे
अवचित भेटणे
आज मे अनुभवले

गळुणी पडले पाश अनेक
अन् काळाच्या भिंती
ओलसर कड पापनीला
पाय जागीच थिजले
छायेचे मिलन आज देहाशी
सहस्रकानंतर राधेस कृष्ण मिळाले..

Dhananjay

Silence

Silence

What can I say now?
When it’s been started by u
That day I tried for an echo
but it never came back

Now mountains r coming back to me,
but they r striking on my deaf ears...
What else I can offer
As I can see a stranger in u

Till yesterday
Each letter of the word had its weight
An hour hand kept rolling without any stress;
Now something is missing
I keep on staring words,
Those r like dead wood; flowing over a water
& time is like stop watch, keep remiding me over unwarranted matter


Uff those few words of urs,
was like a heaven for me
As the emotions were flowing through there veins....
Now they are in abundance
Like a crowd without a face

I will never know
Why exchage of words changed to chatter box
When those were always filled with sweets of dailog


Tussle of ur mind already coming through expressions
How on the earth then u expect
me to cheering for them..
But what else can I do
Face-off is the only reply, I can give

Never ask me about betrayal
As silence is the only weapon I do have
Don’t ask me any favor
As I am already lossed
Whatever did I have!!!

Dhananjay

Sorry...

Sorry! Sorry ! Sorry !

For the words of mine
Words of yours which are still unspoken
Those sorrows & deep pain

These thunders, showers & cold waves
dew drops of yours which are flowing through it

Carrying tonnes of load from the eyelids of yours
Are giving shivering to my skin

& question surrounded by it
Asking me are u able to feel those feelings

Only word I can convey to them is sorry !

Pleeeeeease sorry!!!

Dhananjay

जन्म आईचा

जन्म आईचा


लागता चाहूल तयाची
मोहरले तन मन माझे
छुमछुम आज पैजणांची ..
रोमरोमात पांघरले
अस्तित्व आज मी दुजे ....

खळबळ तयाची
अन् भंडणेही तेही मजपाशी
कैसे सांगू मी हे जे रूप अदृश्य अजुनी
तयाचे सौंदर्य मी कैसे अनुभवले....

कैसे चित्तारू सखे हे सुख मी वेदनांतले...
निरकर जो होता ओंकार
आज तयाचे ईवले ईवलेहात साजीरे
अन् पदचिन्हाचे ठसे माझ्या गर्भावर

घ्यावी वाटे नभी भरारी
तलवार तळपवी शिवबापरी
कधी मन उधानते कळिंदीच्या वनी
शोधते निळसर मुरली , प्रेम राधेचे उरी
ऐसे कैसे हे शहारे;
कोण बरे आर्त आत ऐसे साकरावे...

स्वर हे आई आई आज मम जाणवते,
कैसे वर्णू हे सुख माझीया नवजन्माचे;
सांग सखे कैसे वर्णू सुख माझीया आईपणाचे.....

Dhananjay

थांब ना

ट्रेनचा तो प्लॅटफॉर्म आठवतो का ?
त्याने तिला जाता जाता आडवन, अन् नाही नाही म्हणता म्हणता तीच अखेरीस आज तीसर्‍यादा परतन...
काय असता हे शेवटी का ती थांबते....


थांब ना

थांब ना...
जाता जाता कितीदा नाही बोलायच,
अन् कितीदा आपण निघायच,
दोघांसही हवेच असता ना तेथे घूटमळण;

कधी तू तर कधी मी थांबवयाच,
नजरेतच पायाना बांधून टाकायच.
घड्याळाच्या काट्यात पाय अडकवून टिपयाचे क्षण सारे,
मिनिट मिनिट मोजत असे तासन् तास घालवयाचे.
नेहमीचच हे जणू ठरलेल...

ईतक सारे बोललेलो तरीदेखील राहिलेल,
शेवटल्या दोन मिनिटात असे काय मिळणार ?
असला काही विचारू नका हो तुम्ही
ज्याने हे अवघड जागेचे दुखन विकत घेतलेल
त्यालाच हे कळलेल...

ज़ातानाही एकदा मागे वळून बघावस वाटत
मग अडखळतात पाय ...अडकतात नजरा
दाटून येतात शब्द ओठांवर
मनाची तगमग अल्याड अन् पल्याड
तितकाच तीव्र हा आकांत दोन्ही नदीतीरांत

गेलेले जरी पाय पुढच्या प्रवासास,
असला जरी देह दुसर्‍या मुक्कामात,
दोन भेटीदरम्यान तेच जग व्यापून असत
हातात जरी काम पण मन मात्र;
त्या नेहमीच्या संकेतस्थालापाशी घूटमळत..

ती हूरहुर मग घड्याळाच्या काट्यांवर बरसते
त्याच्या धिम्या हालचलींवर त्रागा करते
कितीही वेड्या मना आवारावे तरी
ती ओढ अनामिक तेथेच नेते
सन्दर्भ परत सारे बदलता
आता मिनिट काट्याच्या लगबगीवर एकच उत्तर
थांब सखया..थांब ना..

Dhananjay

शुन्य मन

लग्न झाल्यावर परतणारी प्रेयसी ...तिची अन् प्रियकराची भेट किवा भेटिचा प्रयत्न...
नेहमीच त्याच्या मनात खळबळ माजवून जातो
मग तो तिच्याकडे एक गार्‍हाणे मांडायचा प्रयत्न करतो...


शुन्य मन

शुन्य मन,
शुन्य अस्तित्व
आता ना उरले पाने ईतिहासाचे
ना अट्टाहास त्या शब्दांचा,
अन् कल्लोळ क्षणांचा //धृ//


उगाच वेचले क्षण
जे दवबिंदू मृगजलातले
माझेच मला ना गवसले
सखे सांगू काय तुझे हरवले //१//

एकच ध्यास जो हुकला
जुळवत असता तुकडे कोलजाचे
अखेरीस रक्त मझेच सांडले //२//

भुगर्भात मी जो दडवला
तप्त ज्वालामुखी
त्या आठवनीस माझिया वाट दाखवू नकोस
रात्री संपतील अवघ्या
पण ही धग संपणार नाही //३//

पापणीत तुझीया ताकद जन्मातरीची
ती वावटळ घेऊन सखे माझ्या दारी पुन्हा येऊ नकोस
आताशा कोठे मी
सरळ चालायला शिकलो
पुन्हा एकवार मागे फिरुनी
नजरफेक ती करू नकोस //४//

Dhananjay