हिरवाई –(माझी अपार्टमेंट)

हिरवाई –(माझी अपार्टमेंट)

तणा तणातून उगव रान
राना रानातून राहिल तण,
आन् फाडिला तुझा हिरवा शालू
ग माझी माय गो,

फाडिला तुझा हिरवा शालू
ग माझी माय गो....

येथे होत एक, पिम्पळाचे पान SS
तीत किती बांधीले होते झोके
अन् वडास सावित्रिच वान
उरल फक्त एक, उजाड ग उजाड

(गद्य)
मग मले हळूच काही तरी जानीवल
आन माहया पोराना हा वारसा म्या द्यायच ठरिवल

या रानावर उभारल एक जंगाल
तयाची सिमेंटाची खोड
त्यांची नाव राखली हिरवाई ,पानफुल
या खुरड्याला दिधला
मी दिधला हिरवा रंग

तेवढी जपली तुझी आठवण, आठवण

तणा तणातून उगव रान
राना रानातून राहिला तण,
आन् फाडिला तुझा हिरवा शालू
ग माझी माय गो…..

सारीपाट

सारीपाट

मी मांडतो
मांडतो ग एक पट सारीपाट
उंटभाई जरी हा माझिया नात्यात
त्याची चाल रे चालच तिरकी बेरकी

यांचा डौलच दिसायला लाई भारी
आन ऐसा शेजारी अडिचचा घाट करी

आम्ही आपले मनाचे राजे असु
जीव मुठीत घेऊन कोपर्‍यात बसू
आस वाटते आम्हीच असु सरकार
पण वजिराच्या तालात
नाचे घरबार

त्यातही सापाडे ऐसेही सगे सोयरी
आपले आपले सरळ नाकासमोरी
ऐसे मदमस्त शेवटल्या कोनाड्यात
ते बेफिकर तुम्ही मरो तिकडे सुखदुखात

बारीकली जनता वाटे बाई बापुडी
डेली च्या पगारावारी चाले चूल भाकरी
एकच घर यांची असे चाल
पार ती त्यांच्या मार्जीची जीवनगाडी

आम्ही नामधारी
जीव येता मेताकुटिला
चेक मिळता जिवावरच पारसांग बाका
तेव्हा कोठे मर्जितले पाउल पडे
विचार करता याचे तेचे
बांधले गेले मन माझे

हा पट पटच लाई भारी
यात ना कोणी काळे आन कोणी ढवळे
येथे सारेच टाकटी एक डाव

जपून चला
कारण आपलाच रांग
ज़ादातर करी बेरंग
खर्‍या सारीपाटाहून अवघड वळणाचा
हा पट माझा जीवनाचा....

-
Dhananjay Sonawane

विराम

तीच त्याच्यावर खूप प्रेम असत, किंबहुना तिचही, पण तिला ते उमगतच नाही .
दिवस रात्र बरोबर राहणारी बोलणारी भांडणारी ती दोघ.
एकदा धीर एकवटून तो बोलतो....आपल्यातल्या नात्याला एक नवीन अर्थ देशील का?माझ्याबरोबर आयुष्या घालवशील का?
तिचा गोंधळन…. नकार… मी अस कधी बघितलच नाही तुझ्याकडे आपण मित्र म्हणूनच पुन्हा एकत्र राहू पूर्वीसारखे तसेच गप्पा मारू….पण खरच ते शक्य होत का…होत का कधी अस….

विराम (. ,? )

तेव्हा तुझ मुकेपण फार सलल
अन् आज निखळ मैत्रीच्या वरती आपला नात का गेल
याच दुख मनात राहून गेल
ना आता भावना व्यक्त करता येतात
ना शब्द मांडता येतात

तेव्हाच थोडी बंधन घातली असती तर बर झाल असता
उगाचच नात्याला नाव देण्याच्या गडबडीत
आपण एक सुंदर नात आज हरवून बसलोय

आज तुझी बोलताना होणारी तगमग
बोलायच असूनही दूर सारण्यासाठीची धडपड
मनाला पिळ देऊन जाते
आन् ईतक्या जवळ असूनही फक्त डोळ्यांच्या हालचालीपुरती
उरलेली आपली नाती….

खरच का येथेच चार पावल चाललो आपण साथीने
आपाणच होतो की दोघे जयाणी
घड्याळाच्या काट्यालाही हरवल
ज्यांच्या अविरत बडबडीत कधीच नव्हता खंड
आन कधीच नावती वायफलता

मग का अस आज होत?
हाय हेलो च्यापलिकडे जग आपला वावरत जणू नसत

या अस्वस्थ पूर्ण पण अपूर्ण नात्याला
निभावता ना थकलोय आता
अन् म्हणूनच येथे विराम देतो.
स्वल्प का पूर्ण ते काळलाच ठरवू दे
थोडा विश्राम दोहोंच्या मनाला घेऊ दे…

ईच्छा राधेची

ईच्छा राधेची

मनात आहे एकच ईच्छा
तुझयत सामावून जावे सजना

अस्तित्व ना दुजे कोणते
रूप आता एकची उरावे

जीवास जैसा हा आत्मा
वा हवेत विरलेला गंध प्राजक्ताचा..
कोणास ना कळे त्यात नक्की भिन्न कोणता

वैसे व्हावे आज माझे
प्रेमात फक्त खाली हा कृष्ण उरावा
ना कळो कोणा कोठे गेली राधा...

प्रतिक्षा

प्रतिक्षा

कवेत किती घ्याव हे ओले आसमंत
हिरव्या त्या पर्णराशी
अन् शीरशीरणारा गारवा
अंधारणारी वेळ ,काळ्या नभांची चादर
अन् लख्ख प्रकाश पताका उत्तर दक्षिण

सोसाट्याच्या वार्‍याला संभाळताना
एका छत्रीत व्हावे तुझे बहाने
भीजलेल्या ओठांवर यावे थेंब मोहाच्या क्षणांचे

सौदामीनीच्या कडकडाटात
घाबरणार्‍या कामिनीने
मिठीत येत
हातांच्या कडीला पडलेल
अस्वस्थ रिकामे जागेच कोड सोडवाव्

ओल्या कांतीच्या स्पर्शातली
तगमग
भिडणारी नजर बावरती
आन् अजूनही या ऐश्या पहिल्या प्रेमधारेच्या
प्रतीक्षेत जाळतोय माझिया मनातील पाउस ओला

तनहाँयीया(यादे)

आज चार दिन हुए वो नही हे
क्या किया जाय ईन यादो को
न कोई अलमारी ना कोई तयखाना
बिना चावी के ही खुल जाती हे
दस्तक दिए बिना आती हे
और आपपे हावी हो जाती हे

तनहाँयीया(यादे)

तुम नही होती तो तुम्हारा ज़िक्र हर लब से करते हे
दोस्त यारो मे तुम्हारी बाते यूही छेड़ते
और हम बहक जाते हे

तुम होती तो ऐसा करते, हम करते वैसा
एक एक ख़याल दिल को छूके सपने बुनता हे
लहरो के ईजाजत बीना ही रेत का घर बनाते हे

क्या नही करते आपकी यादो मे
मासूम गलियो से पूछते आपका पता
उन बरतनो पे रख के हाथ आपको महसूस करते हे

बाते चंद ईन खाली दीवारो से
उनमे ही छुपे आपके ही अक्ससे
जो यहाँ आज छोड़ आए हे
गर फर्श पे लेटे
उसी गर्मी को हम आज याद किए जा रहे हे
-धनंजय